《苦命儿》Khóo-miā-jî
文莺Bûn-ing
盘山过岭过小路
puânn-suann-kè-niá kè sió-lōo
行到山顶无人影
kiânn kàu suann-tíng bô lâng-iánn
伤心目屎又流落
siong-sim ba̍k-sái iū lâu--lo̍h
怨叹啊
uàn-thàn--ah
阮是一个
gún sī tsi̍t-ê
苦啊苦命囝啊~
khóo--ah khóo-miā kiánn ah~
每日苦工做袂了
muí-ji̍t khóo-kang tsuè buē liáu
割草饲牛抾柴枝
kuah-tsháu tshī-gû khioh tshâ-ki
不时穿着破衫裤
put-sî tshīng tio̍h phuà sann-khòo
啥人会可怜
siánn-lâng ē khó-lîn
阮是苦啊苦命囝啊~
gún sī khóo--ah khóo-miā kiánn ah~
为著环境不得已
uī-tio̍h khuân-kíng put-tik-í
每日受苦受责备
muí-ji̍t siū-khóo siū tsik-pī
三顿目屎做饭吞
sann-tǹg ba̍k-sái tsuè pn̄g thun
啥人会同情
siánn-lâng ē tông-tsîng
阮是苦啊苦命囝啊
gún sī khóo--ah khóo-miā kiánn ah~
毋惊拖磨毋惊苦
m̄-kiann thua-buâ m̄-kiann khóo
跳出苦海揣前途
thiàu-tshut khóo-hái tshē tsiân-tôo
为着生活着拍拼
uī-tio̍h sing-ua̍h tio̍h phah-piànn
毋愿啊永远做着
m̄-guān--ah íng-uán tsuè tio̍h
苦啊苦命囝
khóo--ah khóo-miā kiánn